Santiago de Compostela 13 juni 2019
Door: Diana
Blijf op de hoogte en volg Diana en Denise
13 Juni 2019 | Spanje, Molinaseca
13 juni Hospital de Orbigo-Molinaseca 72 km
Dat het s’nachts hier afkoelt wisten we al maar vannacht is de temperatuur wel erg veel gezakt. Alom gebibber aan het ontbijt. We zitten ook continue boven de 600 a 700 meter en dat merk je. We hebben een enerverende dag voor de boeg. Vandaag gaan we over hoogste punt van de Camino, bij Cruz de Ferro.
We beginnen rustig met een aflopende weg richting Astorga. Hier drinken we koffie en slaan eten in omdat er verder op de route weinig of niets is. In het centrum staat het museum Tres Caminos dat gevestigd is in het voormalige bisschoppelijk paleis, een schepping van Antoni Gaudi. Na Astorga begint de weg geleidelijk aan omhoog te lopen. De klimmetjes volgen elkaar op van
3-5 % richting El Ganso tot 5-7 % richting Rabanal. We zitten inmiddels op 1150 m. hoogte. We doen onze maag een plezier met lekkere koeken en beginnen aan de klim naar Foncebadon met een klim van 10 %. Verder richting Cruz de Ferro op 1504 meter. De uitzichten onderweg zijn prachtig. Naast het fietsen moeten we de tijd nemen om van de omgeving te genieten. De klim is zwaar en we zijn blij als we het kruis in het zicht krijgen. Cruz de Ferro is een simpel eenvoudig kruis op een boomstam op het hoogste punt van de weg. Van oudsher legt iedere pelgrim bij de voet van het kruis een steentje neer als afsluiting van een fase en een nieuwe stap op je levensweg. Puur symbolisch maar het is indrukwekkend. Wij hadden het steentje in 2016 al bij ons op het eerste deel van onze camino. Uiteraard heb ik het steentje voor Denise hier ook neergelegd. Er liggen veel stenen met teksten, knuffels, foto’s en schoenen enz. Hierna hebben we een kleine afdaling en vervolgens een klimmetje van 12% over de Irago-pas. Eindelijk kunnen we afdalen, en hoe. Het is een spectaculaire heel steile afdaling met veel gevaarlijke bochten. Je handen doen pijn van het in de remmen knijpen. De omgeving is fenomenaal maar daar hebben we geen oog voor tijdens het fietsen. We nemen tijd voor fotomomenten. Halverwege kunnen we even bijkomen op een terras in El Acebo. Het dorp is geheel opgeknapt met karakteristieke buitentrappen en uitstekende houten balkons. Het laatste gedeelte is het gevaarlijkst omdat de wind vat op ons heeft. We zijn blij dat we beneden zijn.
Dat het s’nachts hier afkoelt wisten we al maar vannacht is de temperatuur wel erg veel gezakt. Alom gebibber aan het ontbijt. We zitten ook continue boven de 600 a 700 meter en dat merk je. We hebben een enerverende dag voor de boeg. Vandaag gaan we over hoogste punt van de Camino, bij Cruz de Ferro.
We beginnen rustig met een aflopende weg richting Astorga. Hier drinken we koffie en slaan eten in omdat er verder op de route weinig of niets is. In het centrum staat het museum Tres Caminos dat gevestigd is in het voormalige bisschoppelijk paleis, een schepping van Antoni Gaudi. Na Astorga begint de weg geleidelijk aan omhoog te lopen. De klimmetjes volgen elkaar op van
3-5 % richting El Ganso tot 5-7 % richting Rabanal. We zitten inmiddels op 1150 m. hoogte. We doen onze maag een plezier met lekkere koeken en beginnen aan de klim naar Foncebadon met een klim van 10 %. Verder richting Cruz de Ferro op 1504 meter. De uitzichten onderweg zijn prachtig. Naast het fietsen moeten we de tijd nemen om van de omgeving te genieten. De klim is zwaar en we zijn blij als we het kruis in het zicht krijgen. Cruz de Ferro is een simpel eenvoudig kruis op een boomstam op het hoogste punt van de weg. Van oudsher legt iedere pelgrim bij de voet van het kruis een steentje neer als afsluiting van een fase en een nieuwe stap op je levensweg. Puur symbolisch maar het is indrukwekkend. Wij hadden het steentje in 2016 al bij ons op het eerste deel van onze camino. Uiteraard heb ik het steentje voor Denise hier ook neergelegd. Er liggen veel stenen met teksten, knuffels, foto’s en schoenen enz. Hierna hebben we een kleine afdaling en vervolgens een klimmetje van 12% over de Irago-pas. Eindelijk kunnen we afdalen, en hoe. Het is een spectaculaire heel steile afdaling met veel gevaarlijke bochten. Je handen doen pijn van het in de remmen knijpen. De omgeving is fenomenaal maar daar hebben we geen oog voor tijdens het fietsen. We nemen tijd voor fotomomenten. Halverwege kunnen we even bijkomen op een terras in El Acebo. Het dorp is geheel opgeknapt met karakteristieke buitentrappen en uitstekende houten balkons. Het laatste gedeelte is het gevaarlijkst omdat de wind vat op ons heeft. We zijn blij dat we beneden zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
